Schilderijen
Leerstoelen
Opdracht
(Niet te koop)
Een soort van gescheiden tweeluik. Een goed op elkaar ingespeeld duo in de kinderfysiotherapie en logopedie is de geadresseerde van deze leerstoelen. De ene I en de ander II, hun specialisme is te herkennen aan de geplaatste voorwerpen. Kennis en hulpmiddelen in de laatjes en via het koord verbonden tot een eenheid die prachtig in balans is.
Kwartet II
Patronen van de massa. Stoelen in een leeg stadion of theater fraai glooiend voor optimaal zicht. De keuze voor dit extreem liggende formaat heeft daar alles mee te maken en voert de spanning tussen het kwartet en het publiek, de zaal verder op. De gekozen kleurstelling en het contrast daarin onderstrepen dit.
Voor het alle stoelen (op het kwartet na) zijn drie mallen gebruikt, links, frontaal en rechts.
Rietveld III
De andere minstens zo beroemde stoel van Gerrit Rietveld bleek zich ook goed te voegen in een isometrisch grid. Dus na Rietveld, helemaal vol met zigzag-stoelen nu deze helemaal vol met roodblauwe stoelen.
Gestrand
Zo’n klassieke uitklap strandstoel bleek na wat denkwerk, heel goed in een soort doorlopend patroon te verwerken. De ultieme zee/strandkleuren blijven toch marine-blauw en wit geplaatst op het zand. Waar anders? Natuurlijk een slagschaduw erbij vanwege het zonnige weer.
De tekening deed mij meteen denken aan het strand in Rimini in Italië waar het grootste deel van het strand geclaimd was door hotels en waar hun territorium gemarkeerd werd door rijen zorgvuldig opgestelde strandstoelen. Een soort file voor de zee, van daar Gestrand.
Zitten bij Itten
Van vierkant naar (kleuren-)cirkel. Mijn academie-verleden waarin we behoorlijk gedegen leerden kleuren te mengen aan de hand van Johannes Itten‘s kleurentheorie, resulterend in een eigen ontworpen kleurenwaaier, speelde op toen ik met deze basistekening bezig was. Deze ruimtelijke en tegelijkertijd platte vorm vroeg om een kleurrijke invulling: Zitten bij Itten.
Tijdkring VII
In de astronomie is tijdkring een tijdruimte waarbinnen zich een aantal verschijnselen herhaalt.
Een kring van buisframe-stoelen op een goed geboende tegelvloer. Op? Net boven! De innige verbondenheid van deze seance leidt tot verheffing. Is dat niet wat we bij elk kringgesprek zouden willen?
Chairman
Chairman speelt met de pixel al is de pixel in dit geval ook een stoelzitting. Geschakeld tot een groot vlak kunnen deze pixels elk beeld vormen afhankelijk van rangschikking van de kleuren. In dit geval is het een portret van de stoelenman (ondergetekende dus) ofwel Chairman. De voorzitter van deze stoelen-wereld.
Stamhouder
Het eerste werk waar ik, min of meer uit nood geboren, werkte met het uitsnijden van de restvormen was Rietveld, gewijd aan hoe kan het anders Gerrit Rietveld’s Zigzag-stoel. Een minstens zo revolutionaire vinding van een andere Nederlander verdiend dan zeker ook een podium in mijn oeuvre: de éénbuisframe-stoel. Die eer komt Mart Stam toe.
Oploop
Drie vormpjes te weten een stoelleuning van een laag (boven in beeld), hoog (onder in beeld) en frontaal (middelste deel) standpunt weergegeven zijn de basis van dit werk. Alle drie zijn ze ook omgekeerd gebruikt wat hetzelfde effect heeft als spiegelen. De hersenen hebben de neiging de vormen te kantelen zodat ze aan de ‘normale’ wetten van het centraal perspectief gaan beantwoorden. Dat levert een zinderend dynamisch vlak op. De gekozen kleuren versterken dit nog.
Babel II
Hoe zou het eruit kunnen zien wanneer je omhoog kijkt langs de wand van, tot een enorme toren, opgetaste stoelen. Geen twee stoelen hetzelfde. De harmonie die eerder door mij ook getekende torens in ieder geval qua uiterlijk kenden (Toren van Babel, Toren van Babel II), is bij Toren van Babel III al ingeruild voor een enorme verscheidenheid. Dit is een soort detail daaruit van een lager standpunt opkijkend tegen het bouwwerk.
Vloed
Verloren in een woud van stammen. Stammen? Het blijken de vertikale, dragende delen van een leuning te zijn. Daar sta, loop of zwem je dan in deze wat post-apocalyptische ambiance. Kijk vooral ook ‘the making of flood‘ van dit werk.
Tijdkring VI
Een doorlopende buisframe cirkel. Waar normaal op de plaats van een achterpoot de buis zo buigt dat op die wijze de denkbeeldige achterpoten verbonden worden, buigen ze nu net de andere kant op waardoor er een verbinding met een ernaast staande stoel gemaakt wordt. Constructief kunnen ze op deze wijze niet meer zonder elkaar. In het licht van een kringgesprek: wat een verbondenheid! Hét doel van een goede bijeenkomst.
Nu de reflecties. Normaal staan deze onder de eigenlijke stoelen. Een afwijkende bespiegeling, ook dat is een verrijking voor een samenkomst nietwaar?
Shadowdancing III
Een nog uitbundigere variatie op het gegeven schaduw-dansen ofwel Shadowdancing. Waar ik bij Shadowdancing II in de beschrijving ‘dressed to impress’ liet vallen is dat hier zeker nog meer op zijn plaats. Allerlei grootheden uit de kunst- en designwereld komen samen op dit feestje.
Een bonte verzameling stoelen allen in de weer met zijn/haar eigen schaduw. Een herinnering met een knipoog aan mijn eigen verleden als uitgaande student: iedereen dansend in zijn eigen bubbel.
Familieportret II
Opdracht
(Niet te koop)
Via een soort visuele smaakverkenning heb ik de klant bevraagd over zijn familieleden en hemzelf en zo uiteindelijk stoelen gekozen uit de geboortejaren van de vijf gezinsleden die qua uitstraling (het meeste) matchen met hun karakter. De tafel komt uit het interieur van dit Bredase gezin.
Séance
Een cirkel van stoelen van diverse pluimage. Maar ook allemaal exemplaren waar ik al eens eerder een werk aan heb gewijd, Escher in Oirschot bijvoorbeeld, dan wel dat ze een rol speelden in een werk zie bijvoorbeeld Het laatste Avondmaal II of III. Legend of the Centuries van surrealist René Magritte staat gek genoeg nog steady op de grond maar de kring volgend raken de anderen steeds verlichter.
Convergeren
Drie vormpjes te weten een stoelleuning van een laag (boven in beeld), hoog (onder in beeld) en frontaal (middelste deel) standpunt weergegeven zijn de basis van dit werk.
De hersenen hebben de neiging de vormen te kantelen zodat ze aan de ‘normale’ wetten van het centraal perspectief gaan beantwoorden. Dat levert een zinderend dynamisch vlak op. De gekozen kleuren versterken dit nog.