Schilderijen

Een doorlopende buisframe cirkel. Waar normaal op de plaats van een achterpoot de buis zo buigt dat op die wijze de denkbeeldige achterpoten verbonden worden, buigen ze nu net de andere kant op waardoor er een verbinding met een ernaast staande stoel gemaakt wordt. Constructief kunnen ze op deze wijze niet meer zonder elkaar. In het licht van een kringgesprek: wat een verbondenheid! Hét doel van een goede bijeenkomst.
Nu de reflecties. Normaal staan deze onder de eigenlijke stoelen. Een afwijkende bespiegeling, ook dat is een verrijking voor een samenkomst nietwaar?

Drie vormpjes te weten een stoelleuning van een laag (boven in beeld), hoog (onder in beeld) en frontaal (middelste deel) standpunt weergegeven zijn de basis van dit werk.
De hersenen hebben de neiging de vormen te kantelen zodat ze aan de ‘normale’ wetten van het centraal perspectief gaan beantwoorden. Dat levert een zinderend dynamisch vlak op. De gekozen kleuren versterken dit nog.

Hoe zou het eruit kunnen zien wanneer je omhoog kijkt langs de wand van, tot een enorme toren, opgetaste stoelen. Geen twee stoelen hetzelfde. De harmonie die eerder door mij ook getekende torens, in ieder geval qua uiterlijk kenden (Toren van Babel, Toren van Babel II), is bij Toren van Babel III al ingeruild voor een enorme verscheidenheid. Dit is een soort detail daaruit van een lager standpunt van binnenuit opkijkend tegen de wand.

Mijn belangstelling voor visuele ritmes, patronen combineert uitstekend met het gebruik van het isometrisch perspectief. Hierbij lopen lijnen die in werkelijkheid evenwijdig lopen dat ook in de tekening. Er is dus geen verdwijnpunt.Je kunt op die manier ver weg en dichtbij eenvoudig verbinden zoals Escher overtuigend laat zien in Bol en Hol. Elk van de afgebeelde stoelen heeft dezelfde ruimte, nl. een isometrische kubus, toegemeten gekregen. Zorgvuldig naast elkaar gerangschikt levert dit een bonte stoet op. Door het Optocht te noemen is het tevens een ode aan mijn carnavalsverleden.

Alice in wonderland is het bekendste werk waarin een andere wereld bereikt wordt via een spiegel. Een spiegel of spiegeling is een dankbaar uitgangspunt in de kunst. Wie kent niet het beroemde werk ‘Verboden af te beelden‘ van de Belgische surrealist Rene Magritte. Vanzelfsprekend dat ook de, zeer door het perspectief en waarneming gegrepen, Nederlandse graficus Maurits Cornelius Escher, vele prenten met spiegeling als onderwerp heeft gemaakt zoals deze. Mij vergaat het niet anders. Het spelen met de vanzelfsprekendheid als het gaat om spiegelen, biedt een keur aan mogelijkheden zoals deze aquarel.