Schilderijen
Stamhouder
Het eerste werk waar ik, min of meer uit nood geboren, werkte met het uitsnijden van de restvormen was Rietveld, gewijd aan hoe kan het anders Gerrit Rietveld’s Zigzag-stoel. Een minstens zo revolutionaire vinding van een andere Nederlander verdiend dan zeker ook een podium in mijn oeuvre: de éénbuisframe-stoel. Die eer komt Mart Stam toe.
Oploop
Drie vormpjes te weten een stoelleuning van een laag (boven in beeld), hoog (onder in beeld) en frontaal (middelste deel) standpunt weergegeven zijn de basis van dit werk. Alle drie zijn ze ook omgekeerd gebruikt wat hetzelfde effect heeft als spiegelen. De hersenen hebben de neiging de vormen te kantelen zodat ze aan de ‘normale’ wetten van het centraal perspectief gaan beantwoorden. Dat levert een zinderend dynamisch vlak op. De gekozen kleuren versterken dit nog.
Babel II
Hoe zou het eruit kunnen zien wanneer je omhoog kijkt langs de wand van, tot een enorme toren, opgetaste stoelen. Geen twee stoelen hetzelfde. De harmonie die eerder door mij ook getekende torens in ieder geval qua uiterlijk kenden (Toren van Babel, Toren van Babel II), is bij Toren van Babel III al ingeruild voor een enorme verscheidenheid. Dit is een soort detail daaruit van een lager standpunt opkijkend tegen het bouwwerk.
Vloed
Verloren in een woud van stammen. Stammen? Het blijken de vertikale, dragende delen van een leuning te zijn. Daar sta, loop of zwem je dan in deze wat post-apocalyptische ambiance. Kijk vooral ook ‘the making of flood‘ van dit werk.
Tijdkring VI
Een doorlopende buisframe cirkel. Waar normaal op de plaats van een achterpoot de buis zo buigt dat op die wijze de denkbeeldige achterpoten verbonden worden, buigen ze nu net de andere kant op waardoor er een verbinding met een ernaast staande stoel gemaakt wordt. Constructief kunnen ze op deze wijze niet meer zonder elkaar. In het licht van een kringgesprek: wat een verbondenheid! Hét doel van een goede bijeenkomst.
Nu de reflecties. Normaal staan deze onder de eigenlijke stoelen. Een afwijkende bespiegeling, ook dat is een verrijking voor een samenkomst nietwaar?
Shadowdancing III
Een nog uitbundigere variatie op het gegeven schaduw-dansen ofwel Shadowdancing. Waar ik bij Shadowdancing II in de beschrijving ‘dressed to impress’ liet vallen is dat hier zeker nog meer op zijn plaats. Allerlei grootheden uit de kunst- en designwereld komen samen op dit feestje.
Een bonte verzameling stoelen allen in de weer met zijn/haar eigen schaduw. Een herinnering met een knipoog aan mijn eigen verleden als uitgaande student: iedereen dansend in zijn eigen bubbel.
Familieportret II
Opdracht
(Niet te koop)
Via een soort visuele smaakverkenning heb ik de klant bevraagd over zijn familieleden en hemzelf en zo uiteindelijk stoelen gekozen uit de geboortejaren van de vijf gezinsleden die qua uitstraling (het meeste) matchen met hun karakter. De tafel komt uit het interieur van dit Bredase gezin.
Séance
Een cirkel van stoelen van diverse pluimage. Maar ook allemaal exemplaren waar ik al eens eerder een werk aan heb gewijd, Escher in Oirschot bijvoorbeeld, dan wel dat ze een rol speelden in een werk zie bijvoorbeeld Het laatste Avondmaal II of III. Legend of the Centuries van surrealist René Magritte staat gek genoeg nog steady op de grond maar de kring volgend raken de anderen steeds verlichter.
Convergeren
Drie vormpjes te weten een stoelleuning van een laag (boven in beeld), hoog (onder in beeld) en frontaal (middelste deel) standpunt weergegeven zijn de basis van dit werk.
De hersenen hebben de neiging de vormen te kantelen zodat ze aan de ‘normale’ wetten van het centraal perspectief gaan beantwoorden. Dat levert een zinderend dynamisch vlak op. De gekozen kleuren versterken dit nog.
Rietveld
Rietveld is de eerste aquarel waar ik, vastlopend in de achtergrond, de rigoureuze beslissing nam om die dan maar weg te snijden. Dat bleek onbedoeld een gouden greep. Door met enige tussenruimte er een andere achtergrond achter te monteren veroorzaakt het licht schaduwen op die achtergrond waardoor een dynamiek en veel rijkere toondiepte ontstaat. Rietveld is een patroon, een veld vol met Zigzagstoelen van Gerrit Rietveld.
Theatrum Anatomicum
Opdracht
(Niet te koop)
Een leerstoel in ‘Evidence based surgery‘. Toen ik een opdracht uit die hoek kreeg moest ik meteen denken aan het Anatomisch theater. Dat is toch waar medische kennis gedeeld werd en in die zin een mooi beeld in dit verband. Ik heb van de banken stoelleuningen gemaakt. De omgekeerde zittingen tonen hun ingewanden.
Stralen
Tegenlicht blijft een fascineren iets en voor een schilder, zeker met aquarelverf een enorme uitdaging.
Weerspiegelingen en reflecties komen op gezette tijden terug in mijn werk. Maar vaak met een twist, het ogenschijnlijk normale blijkt bij nader inzien toch te schuren maar de vinger leggen op het ‘pijnpunt’ is zo eenvoudig nog niet.
Babel interieur II
Hoe zou het eruit kunnen zien wanneer je omhoog kijkt langs de wand van, tot een enorme toren, opgetaste stoelen. Geen twee stoelen hetzelfde. De harmonie die eerder door mij ook getekende torens, in ieder geval qua uiterlijk kenden (Toren van Babel, Toren van Babel II), is bij Toren van Babel III al ingeruild voor een enorme verscheidenheid. Dit is een soort detail daaruit van een lager standpunt van binnenuit opkijkend tegen de wand.
Optocht
Mijn belangstelling voor visuele ritmes, patronen combineert uitstekend met het gebruik van het isometrisch perspectief. Hierbij lopen lijnen die in werkelijkheid evenwijdig lopen dat ook in de tekening. Er is dus geen verdwijnpunt.Je kunt op die manier ver weg en dichtbij eenvoudig verbinden zoals Escher overtuigend laat zien in Bol en Hol. Elk van de afgebeelde stoelen heeft dezelfde ruimte, nl. een isometrische kubus, toegemeten gekregen. Zorgvuldig naast elkaar gerangschikt levert dit een bonte stoet op. Door het Optocht te noemen is het tevens een ode aan mijn kleurrijke carnavalsverleden.
Het laatste Avondmaal III
Stoelen in een kring. Verschillende typen stoelen met ieder hun eigen karakter dan is de stap van een vergadering via een maaltijd naar de ultieme laatste maaltijd niet groot meer. Toch maakte ik die keuze, in 2000, niet lichtvaardig. In 2002 volgde het ovale Het laatste avondmaal II met een heel ander standpunt: recht boven de tafel/kring. In dit geval komt het onheil recht op je af, het verraad is geschied en de heilige stoel klapt uit elkaar. Brandt je niet aan het aureool! De andere stoelen blijven aan de grond genageld achter. Nog wel.
Schietstoel II
Een cartooneske versie van mijn klassieke stoel met échte veren. Echte veer in dit geval en dat is te zien.