Herman Kuypers

Vijfenvijftig jaar geleden ben ik geboren als oudste zoon in een boerengezin in het Noord-Limburgse Velden. Al zo lang als ik me kan herinneren teken ik, altijd met de materialen die voorhanden waren. Wat kleurpotloodjes en stiften, die altijd te snel op waren. Zeker omdat er ook nog drie andere kinderen gebruik van maakten. Papier was ook al geen vanzelfsprekendheid. Restjes hier en daar en achterkanten van enveloppen , soms via een oom die bij Oce werkte een stapel getinte A4-tjes. Gelukkig kwam geheel in de Limburgse traditie elke zaterdag de bakker de vlaai voor zondag brengen. Mam haalde dan meteen de dan meestal nog maagdelijk witte kartonnen plaat onder de vlaai vandaan, zodat ik bij gelegenheid daar op kon tekenen.
Als gevolg van onbekendheid met het materiaal heeft het drie jaar geduurd voordat Sinterklaas mijn vraag naar een verfdoos honoreerde. Dat werd d'r een van de Hema.
Gelukkig was er tegelijkertijd ook (heel) veel fysieke en vooral ook geestelijke ruimte. Het was dan ook geen probleem dat ik uiteindelijk naar de kunstacademie wilde en ik kreeg alle medewerking van pap en mam. Zoals ze eigenlijk altijd onze keuzes gerespecteerd hebben.
Het werd de Academie voor Beeldende Vorming in Tilburg. Daar leerde ik naast de kunsten ook Sofia kennen met wie ik nu samen met onze kinderen Puck en Kobus in Tilburg woon.