Winkel
Uittreden IV
Wanneer de beperkingen van twee dimensies je te zwaar vallen dien je uit te treden. Verleg je grenzen en betreed de derde dimensie!
Zie ook Uittreden I, II en III en Escher in Oirschot III en Stairway to heaven.
Uittreden III
Gerrit Rietveld had als meubelmaker en architect natuurlijk een sterke voorkeur voor drie dimensies. Niet zo vreemd dus dat dit ontwerp van hem, de militaire stoel, zich aan de beperkingen van twee dimensies ontworsteld.
Zie ook Uittreden I, II, IV en Escher in Oirschot III en Stairway to heaven.
Uittreden II
Wat als het afgebeelde onderwerp niet langer genoegen neemt met leven in twee dimensies? Dan is uittreden de enige remedie.
Zie ook verwante werken Uittreden I, III, IV, Escher in Oirschot II en Stairway to heaven.
Uittreden I
“Ik heb je werk in goede orde ontvangen. Wat leuk dat je een boek meestuurde.
Ik kwam je op het spoor omdat ik googelde op Oirschotse stoel. Ik ben opgegroeid in Oirschot en ben daar altijd blijven komen tot mijn vader onlangs overleed. Ik zocht naar een aandenken van mijn mooie oude dorp, maar er is weinig te vinden en wat je tegenkomt is erg oubollig. Dit werk van jou sprak me meteen aan, vooral omdat er humor in zit, want dat past bij mijn vader. Ik ben er erg blij mee, hij krijgt een mooi plekje in mijn woonkamer.”
(aldus de koper van deze tekening)
Zie ook de verwante werken Uittreden II, III, IV, Escher in Oirschot II en Stairway to Heaven.
Denkend aan…
Een van de leden van het eerste uur van de kunstenaarsvereniging Hoorn e.o. (dat e.o. strekt zich zo ver als in ieder geval Tilburg blijkbaar) heeft bedacht om van die leden een werk te kiezen en de andere leden daarop te laten reageren met een werk. Op de koppeling had niemand verder invloed. Alles werd getoond op de tentoonstelling ‘Ontmoetingen’ in De Boterhal in Hoorn ter ere van het 50-jarige bestaan van de vereniging. De Boterhal is de vaste uitvalsbasis. Ik kreeg een werk van Paul Stap aangereikt. Gepolychromeerd gevonden hout. Paul is een gepassioneerd duiker (geweest).
‘Denkend aan…’ is mijn reactie op het werk van Paul Stap en was daarmee te zien op de genoemde tentoonstelling.
Escher in Oirschot III
De impact van Escher’s bezoek aan Oirschot, door mij voor het eerst opgetekend in 1989 (Escher in Oirschot) is veel groter dan ik in het vorige millenium durfde te dromen. Sterker nog er waren überhaupt geen dromen in dit verband. Ook liet de follow up nogal lang op zich wachten. Recent was daar Escher in Oirschot II: een lijstverbinding tussen twee lijsten door middel van de spijlen van de rugleuning. Daarmee annexeert het werk ook een beetje de omgeving waar het hangt. In dit werk wordt zelfs de derde dimensies betreden.
Mirror me
De in film en strips veelvuldig gebruikte ‘overshoulder‘ heeft als nadeel dat je deze figuur (vorm) in kwestie niet goed kan zien. In een film of strip los je dit op doordat je meerdere beelden, ervoor en/of erna, gebruikt maar als je er maar één hebt? Dan is een spiegel natuurlijk een optie. Bijkomend voordeel is dat je als kijker ook (deels) onderdeel van het werk wordt.
Droste-effect III
Het in het beeld herhalen van het beeld is genoemd naar het bewaarblik van de Nederlandse chocolade-fabrikant Droste. Daar refereerde ik al aan in mijn werk Droste-effect. In dit geval voeg ik daar ruimtelijk nog een laag aan toe door de ingelijste tekening in zichzelf te laten herhalen. Schaduwwerking wordt zo een wezenlijk onderdeel van het beeld.
Drie vouwstoelen
Na Escher in Oirschot II en Stairway to heaven een volgende stap. De tekening, in dit geval het tweeluik, neemt met jou medewerking (dat wel) een deel van je ruimte in en toont op dat moment waarom er sprake is van ‘drie’ vouwstoelen terwijl er overduidelijk slechts twee afgebeeld zijn…
Bij die verplaatsing komt echter de ruimte aan de wand opnieuw vrij.
Levitatie
In sommige eerdere werken zoals de aquarel Rietveld of de potloodtekening Schommel II en recenter Relaties maak ik net als in deze gebruik van meerdere lagen in het beeld. Hierdoor wordt het licht, of eigenlijk beter een van de consequenties van licht namelijk schaduw, een belangrijk element wat de tekening mee bepaald en in zekere zin dynamischer maakt. De getekende stoel maakt zich als het ware los uit de tekening.
Stairway to heaven
De vermaarde Schotse architect Charles Rennie Macintosh ontwierp gebouwen tot in de ultieme details en dat ging vaak zover als zo’n beetje het volledige interieur. Vandaar dat hij ook nogal wat stoelen op zijn naam heeft staan. Beperkend tot die laatste is hij bekend van zijn Ladderback-chair. In de geest van mijn eerdere werk ‘Escher in Oirschot II’ heb ik dit ontwerp omwille van die ladder-leuning gekozen voor deze ‘Stairway to heaven’.
Gescheiden en tegelijk ongedeeld.
Shadowdancing IV
Vanuit de glitterbol, die in een klassieke disco central boven de dansvloer hangt, kijken we naar het geschuifel en gedraai van de kleurrijke meute.
Wie goed kijkt ziet een beperkte variatie aan standpunten van stoelen van boven, die op een zorgvuldige wijze gecomponeerd zijn als een soort muziekstuk. Het oog gaat van ruimtelijk naar plat en danst met de voorstelling mee op zoek naar logica of een patroon.
Lockdown
Aan het eind van de dag stoeltje omgekeerd op je tafeltje bij wijze van slotakkoord. Dat geeft ruim baan voor de veegploeg.
Een ogenschijnlijk vertrouwde situatie lijkt het maar al snel blijkt hier sprake van een bijzondere vergroeiing met vooral nadelige effecten voor de gebruikers. Bovendien is het ladenblok als gevolg van deze één-wording niet meer te openen en daarmee zijn de erin opgeborgen kennis en materialen afgesloten: een Lockdown.
Uiteraard verwijst de tekening naar de ontelbare klaslokalen die gedurende de corona-crisis ontoegankelijk waren voor de miljoenen kinderen wereldwijd.
Stapelstoelen II
In het begin van deze eeuw tekende ik al eens een potloodtekening gebaseerd op deze driehoek. De driehoek is genoemd naar de Britse wis-en natuurkundige Roger Penrose maar is voor het eerst getekend in 1934 door de Zweed Oscar Reutersvärd. Ik noemde die potloodtekening dan ook ‘Naar Reutersvärd’. Omdat ik bij mijn schilderijen, in tegenstelling tot bij de potloodtekeningen, op een of andere manier wel ‘iets’ met de achtergrond, de omgeving moet, leende dit concept zich niet voor een schilderij in mijn ogen. De ruimtelijke winst die ik boek door de vorm(-en) los van de achtergrond te monteren zoals bijvoorbeeld in Babels end en Babels end II boodt ook kansen voor een Penrose-driehoek met Stapelstoelen. Et voilà.
Stripping Braakman
Welkom in de wereld van de SB01 ontworpen door Cees Braakman en geproduceerd door Pastoe. Dit kan zomaar de eerste pagina zijn uit dit beeldverhaal wat jij als kijker verder af mag maken. Wel een pagina voor aan de muur want hij is ingelijst en voorzien van ophanghaakje.
Mixed up III
Stel je hebt moeite met dingen weggooien. Elk restje is, wie weet, ooit bruikbaar voor iets anders. De praktijk leert echter ook dat heel veel van die restjes dan weer net te klein, dik, verkeerd van kleur, sfeer of breedte blijken te zijn en zo blijven waar ze liggen en langzaam aan aan het oog onttrokken, in de vergetelheid terecht komen. Een rigoureuze opruim-actie bezegeld dan veelal het lot van deze dingen. Van een stoel waar ik ooit letterlijk doorheen zakte, heb ik zo al jaren nog wat poten liggen. Zo zijn deze stoelen ook ontstaan. Als een soort mentale oefening heb ik bladerend door mijn stoelenboeken her en der wat onderdelen verzameld en die geassembleerd tot deze twee-zitter.
En laat ik door alle lijsten en lijstjes die ik in de loop der jaren heb gemaakt daar ook de nodige restjes van hebben liggen? Dan is een en een toch drie?