Winkel
Backwards
Cees Braakman‘s SBo2 maakt hier een honderdtachtig graden draai waar de leuning niet in mee gaat of wil. Een eenvoudige ingreep die versterkt wordt door de derde dimensie daar een klein beetje in te mengen. Omkeren in het kwadraat?
Look
De SB02 van Cees Braakman is een onverwacht rijke bron van ideeën. Wonderlijk hoe een terloopse ontdekking zo’n reeks aan beelden op kan leveren. Jarenlang heb ik deze SB02 met enige regelmaat gezien tot op enig moment me de gelijkenis met een gezicht van de bevestigingspunten van de rugleuning me opvielen. In de portretten-serie voor het eerst toegepast. Ook Kijk! is een van de vroegere op dit gebied. Enkele andere ontwerpen bleken ook deze ‘gezichtskenmerken’ te hebben: Backman, Paar of Portret 33. Of wat te denken van ‘Ontmoeting II‘.
Babels end III
Als vallen overgaat in een choreografie met voor allen een zorgvuldig georkestreerde plaats in het geheel, vervaagd de herinnering en wordt het bijbelse verhaal een mythe, en deze compositie de nieuwe realiteit. Alledaagse stoelen naast iconen uit de designwereld, allemaal gelijk en allemaal anders. Geschilderde schaduwen wedijveren met echte schaduwen en zorgen daarmee voor een aangename tinteling die met het verstrijken van de uren steeds subtiel veranderd.
Uittreden VI
Deze zogenaamde knopstoel is een zeer algemeen voorkomende stoel met tal van lokale variëteiten zoals de Drentse of Brabantse knopstoel. Relatief eenvoudig en overal zo’n beetje te maken was dit een uitkomst voor de minder welgestelde milieu’s door het gebruik van direct voorhanden zijnde goedkope materialen. Een verwante variant, maar dan zonder knop kennen we natuurlijk via het schilderij ‘Stoel met pijp‘ van Vincent van Gogh.
Escher in Oirschot III
Wordt hier een kader getrokken om, zoals dat op een computer gaat een deel te selecteren voor een bewerking dan wel afbeelding? Of is de getekende stoel uit zijn jasje aan het groeien?
Schoorvoetend wordt hier door de maker de derde dimensie betreden en blijft het tegelijkertijd ook een tekening aan de muur. Wat is nog een lijst en hoe en wanneer gebruik je die?
Finishing touch (Pinocchio)
Na al vele malen op meerdere manieren de De SBo2 van Cees Braakman getekend te hebben is het terugkijkend eigenlijk vreemd dat pas nadat de Pinocchio, Pinocchio II en Pinocchio III het levenslicht zagen, ik de relatie legde tussen een potlood wat net het papier raakt én precies op de juiste plek bovendien, dat zo’n potlood dan feitelijk samen met de tekening ook een Pinocchio worden. Nu, dan is het enkel nog zaak om dat vast te leggen, letterlijk wel te verstaan.
Uittreden V (Ponti)
De Superleggera, nog steeds in productie bij de Italiaanse fabrikant Cassina, een ingenieus ontwerp van architect Gio Ponti verdiend zeker een hommage! Maar mag dat in twee dimensies? Doet dat wel volledig recht aan dit ontwerp, deze stoel? Het antwoord zit in dit werk besloten: Uittreden.
Ik ben geen stoel
Een niet mis te verstane uiting van deze stoel, eh getekende stoel. Een speelse verwijzing naar de Belgische surrealistische schilder René Magritte en dan met name naar zijn beroemde schilderij ‘Ceci n’est pas une pipe‘.
Is een getekende stoel net zo veel stoel? Mentaal mogelijk wel dan is het het beeld in je hoofd. Maar als je erop wil gaan zitten? Dit oversteken van begrip naar beeld naar archetype en weer terug vind ik zeer fascinerend, zie bijvoorbeeld ook de tekening ‘Strip‘.
Bedacht in een oplage van 5 is de eerste uit 2017 verkocht. Deze vier allen net voltooid.
Uittreden IV
Wanneer de beperkingen van twee dimensies je te zwaar vallen dien je uit te treden. Verleg je grenzen en betreed de derde dimensie!
Zie ook Uittreden I, II en III en Escher in Oirschot III en Stairway to heaven.
Uittreden III
Gerrit Rietveld had als meubelmaker en architect natuurlijk een sterke voorkeur voor drie dimensies. Niet zo vreemd dus dat dit ontwerp van hem, de militaire stoel, zich aan de beperkingen van twee dimensies ontworsteld.
Zie ook Uittreden I, II, IV en Escher in Oirschot III en Stairway to heaven.
Uittreden II
Wat als het afgebeelde onderwerp niet langer genoegen neemt met leven in twee dimensies? Dan is uittreden de enige remedie.
Zie ook verwante werken Uittreden I, III, IV, Escher in Oirschot II en Stairway to heaven.
Uittreden I
“Ik heb je werk in goede orde ontvangen. Wat leuk dat je een boek meestuurde.
Ik kwam je op het spoor omdat ik googelde op Oirschotse stoel. Ik ben opgegroeid in Oirschot en ben daar altijd blijven komen tot mijn vader onlangs overleed. Ik zocht naar een aandenken van mijn mooie oude dorp, maar er is weinig te vinden en wat je tegenkomt is erg oubollig. Dit werk van jou sprak me meteen aan, vooral omdat er humor in zit, want dat past bij mijn vader. Ik ben er erg blij mee, hij krijgt een mooi plekje in mijn woonkamer.”
(aldus de koper van deze tekening)
Zie ook de verwante werken Uittreden II, III, IV, Escher in Oirschot II en Stairway to Heaven.
Denkend aan…
Een van de leden van het eerste uur van de kunstenaarsvereniging Hoorn e.o. (dat e.o. strekt zich zo ver als in ieder geval Tilburg blijkbaar) heeft bedacht om van die leden een werk te kiezen en de andere leden daarop te laten reageren met een werk. Op de koppeling had niemand verder invloed. Alles werd getoond op de tentoonstelling ‘Ontmoetingen’ in De Boterhal in Hoorn ter ere van het 50-jarige bestaan van de vereniging. De Boterhal is de vaste uitvalsbasis. Ik kreeg een werk van Paul Stap aangereikt. Gepolychromeerd gevonden hout. Paul is een gepassioneerd duiker (geweest).
‘Denkend aan…’ is mijn reactie op het werk van Paul Stap en was daarmee te zien op de genoemde tentoonstelling.
Escher in Oirschot III
De impact van Escher’s bezoek aan Oirschot, door mij voor het eerst opgetekend in 1989 (Escher in Oirschot) is veel groter dan ik in het vorige millenium durfde te dromen. Sterker nog er waren überhaupt geen dromen in dit verband. Ook liet de follow up nogal lang op zich wachten. Recent was daar Escher in Oirschot II: een lijstverbinding tussen twee lijsten door middel van de spijlen van de rugleuning. Daarmee annexeert het werk ook een beetje de omgeving waar het hangt. In dit werk wordt zelfs de derde dimensies betreden.
Mirror me
De in film en strips veelvuldig gebruikte ‘overshoulder‘ heeft als nadeel dat je deze figuur (vorm) in kwestie niet goed kan zien. In een film of strip los je dit op doordat je meerdere beelden, ervoor en/of erna, gebruikt maar als je er maar één hebt? Dan is een spiegel natuurlijk een optie. Bijkomend voordeel is dat je als kijker ook (deels) onderdeel van het werk wordt.