Kardinaal toont een abstrahistisch beeld van rijen statige zetels, op de rug gezien, met armleuningen en pluche bekleed. Hij zit er niet en ook niet zijn collega’s, de kardinalen, maar hun autoritaire, totalitaire geest is overweldigend aanwezig. Die strekking, die associatie met een instituut ligt niet voor de hand wanneer je louter naar de eigenschappen van het beeld kijkt. Veeleer is er sprake van een spannende ritmiek van vlakken, lijnen en kleuren die overtuigend ook zijn kracht houdt bij draaïng van het beeld in andere standen. (uit ‘Stoelen en titels’ van Chris Manders in het boek All in the Family).